Με τα χρήματα των Ελλήνων κάνουν επενδύσεις στο Ελληνικό για το δικό τους όφελος!

Αυτό το ειδειλιακό τοπίο θα το πληρωσουμε εμείς για να το απολαμβάνουν άλλοι και ότι κοκκαλο  περισέψει στο ...."ποπολο"

ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

Lamda Development: Δάνειο-Μαμούθ για το Ελληνικό και Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου!

Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτό είναι το σχέδιο για να τα «κονομήσει» η Εταιρεία συμφερόντων Λάτση.

Τα 300 εκατ. ευρώ που καμαρώνει ο υπουργός Α. Γεωργιάδης ότι  θα μπουν στα ταμεία του κράτους, μετά και τις τελευταίες  διατυπώσεις υπέρ των παραχωρησιούχων,  θα προέλθουν από  την αφαίμαξη του κοσμάκη!

 Ναι ακριβώς έτσι είναι και αυτό γράφεται στα ψηλά γράμματα κάποιου σχολίου στη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που απεκάλυψε στην πρωινή του εκπομπή ο Ν. Χατζηνικολάου.!

Δηλαδή η Lamda Development  δεν θα βγάλει ούτε τσακιστό χαρτονόμισμα από τα δικά της χρήματα.  Θα πάρει δάνειο από τις χρεοκοπημένες τράπεζές μας, που με χρήματα του ελληνικού λαού διασώθηκαν» τρόπος του λέγειν και έρχεται  τώρα ο κ. Λάτσης να πάρει τα 300 εκατ. να τα δώσει ως προκαταβολή στο κράτος και με την ησυχία του να πουλήσει γη και αέρα στο Ελληνικό και να εισπράξει τα 10πλάσια για το καζίνο και τους 4-6  ουρανοξύστες,!!  

Και εδώ να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα ίδια, ο Τσίπρας και η παρέα του τα σχεδίασαν, τα ψήφισαν και τα παρέδωσαν έτοιμα στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη να τα υλοποιήσει.!! Καθαρά λόγια!!

Παράλληλα, ετοιμάζεται και αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Lamda Development,  το ακριβές ύψος, ο χρόνος υλοποίησης αλλά και ο τρόπος κάλυψης του οποίου δεν έχουν οριστικοποιηθεί. Δηλαδή ;  Πάλι οι εταιρείες - μέτοχοι θα πληρώσουν για τον κ. Λάτση!!

Αυτή είναι η μεγάλη επένδυση και χρήματα που θα εισρεύσουν στην αγορά υποτίθεται, αλλά δεν μας είπαν ότι αυτά θα προέλθουν  από τα τις τσέπες των φορολογουμένων Ελλήνων! Με τις υγείες μας!

Ο εορτασμός των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821.

Έχει ήδη εξαγγελθεί ο επίσημος εορτασμός των 200 χρόνων ζωής του Ελληνικού Κράτους, από την Επανάσταση του 1821 και η απόφαση αυτή αντικειμενικά αξιολογείται  ως ορθή και επιβεβλημένη.

Βέβαια μέχρι στιγμής, εκτός της ανάθεσης της συγκρότησης ανάλογης επιτροπής στην κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, με ότι αυτή η απόφαση του Πρωθυπουργού σηματοδότησε, δεν έχουν υπάρξει ανακοινώσεις για τους άξονες, τους στόχους και τα νοήματα που θα σηματοδοτήσουν  οι κάθε είδους εκδηλώσεις.

Αλλά ο εορτασμός των διακοσίων χρόνων, δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα μονοδιάστατο επίπεδο οργανωμένων εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνουν μεγαλόστομες ρητορείες, κενές όμως ουσίας, όταν δεν συνοδεύονται από τα  οράματα της νέας πορείας που θέλουμε να οδηγηθεί η Πατρίδα μας. Δηλαδή αυτός ο εορτασμός δεν μπορεί να μην νοηθεί  σαν ένα πολύ μεγάλο  πνευματικό, πριν απ΄ όλα, γεγονός και αν δεν εκληφθεί σαν η απαρχή για την ανατροπή της σημερινής φτωχής πνευματικής και ανελεύθερης  κατάστασης της κοινωνίας μας

Χρειάζεται εν κατακλείδι πνευματική διέγερση του λαού και ειδικότερα των νέων γενεών, με την ενεργό συμπαράταξη και τη συστράτευση όλων των δυνάμεων του Έθνους, ξεκινώντας  από το ανώτατο επίπεδο, ώστε να συμπαρασυρθεί στην διέγερση αυτή  και ο υπόλοιπος λαός. Και αυτή η διέγερση πρέπει να γίνει αισθητή σοβαρά και σε όλον τον κόσμο, με τη συνέχεια και   τη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζει το ιστορικό μας έθνος.

Για τους αγωνιστές του 1821 το κύριο ζητούμενο  ήταν η εθνική απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, η εθνική ανεξαρτησία και η ελευθερία και αυτά όλα τα πέτυχαν, στο βαθμό εκείνης της εποχής.

 Σήμερα όμως αυτά τα θέματα πόσο έχουν επιλυθεί και πόσο ζητούμενα μπορεί να είναι, μετά από  τα δεινά της χρεοκοπίας και των όσων  έκτοτε μας συνοδεύουν;

Κατά την άποψή μας μόνο αν  λυθούν οριστικά αυτά τα θέματα, τότε θα  τιμήσουμε ουσιαστικά το 1821 και τους αγωνιστές του, την μεγάλη εθνική εξέγερση και το παλλαϊκό αίτημα της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας!.

Φαίνεται ότι το BREXIT σε συνθήκες «συστήματος» και Κοινοβουλίου, δεν είναι εύκολη υπόθεση!

Αργά χθες το βράδυ παραιτήθηκε η υπουργός Εργασίας Άμπερ Ραντ, της κυβέρνησης του Μπ. Τζόνσον, κατηγορώντας τον ότι διέπραξε μία «επίθεση στην αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία»!

Είναι άραγε έτσι τα πράγματα όπως παρουσιάζονται;

Για να δούμε αν τελικά θα δικαιωθούν όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μια απόφαση καταλυτική του λαού μπορεί και να ανατραπεί, αν η τελική «μάχη» δεν δοθεί   από τον ίδιο το λαό και  αφεθεί στη διαχείριση της  κυβέρνησής του.

Πάντως μέχρι στιγμής δικαιώνονται όσοι ποντάρουν στην ανατροπή της απόφασης του λαού, αφού αυτό που παρατηρείται  στο Ηνωμένο Βασίλειο όλον αυτό τον καιρό, που  έχει ξεπεράσει τα 2 χρόνια που προβλέπουν  οι Κανονισμοί της ΕΕ, για να αποδεσμευτεί μια χώρα από αυτήν, είναι μία συστηματική καθυστέρηση από το Κοινοβούλιο.

Το τραγελαφικό και άκρως αντιδημοκρατικό, για όλους αυτούς που δήθεν κόπτονται για τη δημοκρατία, με πρώτο και καλλίτερο το κόμμα των Εργατικών, χωρίς να υστερούν όμως και οι ριψάσπιδες των Συντηρητικών, που έχουν αναλάβει και έχουν δεσμευτεί να υλοποιήσουν την απόφαση του δημοψηφίσματος, είναι όλα αυτά που γίνονται στο Κοινοβούλιο της Αγγλίας.

Η μία καθυστέρηση μετά την άλλη, με προφάσεις παντός είδους για συμφωνημένη  ή άτακτη αποχώρηση, για μεταβατική περίοδο και για πολλές άλλες γελοιότητες. Σκοπός μοναδικός, είναι να ροκανίζεται ο χρόνος. Και το ποιο γελοίο είναι ότι κρύβονται πίσω από λόγια που  δεν τολμούν να τα κάνουν πράξη.

Όχι εκλογές πριν από συμφωνία και  τρόπου  εξόδου!!  Μα αν ήταν να υπάρχει συμφωνία, τότε ποιος ο λόγος της αποχώρησης; Πάμε σε εκλογές εδώ και τώρα φωνάζει ο πρωθυπουργός για να πει ο λαός τι θέλει!  Πραξικοπηματία τον ανεβάζουν, φασίστα τον κατεβάζουν, γελοίο τον παρουσιάζουν! Ποιοι; Οι «αριστερές και άλλες προοδευτικές δυνάμεις»!!

Ας γελάσουμε, μιας και το έργο το είδαμε πολύ πρόσφατα στην Πατρίδα μας και για αυτό  φτάσαμε στο μαύρο μας το χάλι! Για να δούμε τελικά την έκβαση αυτής της δυσώδους μάχης.

Και τώρα η συνέχεια στην οθόνη της Διεθνούς έκθεσης Θεσσαλονίκης! Διεθνής Έκθεση ή …. «Τσίρκο»;

Κάθε χρόνο μια από τα ίδια. Μιλάνε όλοι για  Διεθνή Έκθεση, που έχει πράγματι μια διαχρονική πορεία, αλλά που δεν είμαστε καθόλου μα καθόλου σίγουροι ότι προωθεί κάτι το εμπορικό για τις ελληνικές επιχειρήσεις και τα  ελληνικά προϊόντα ή είναι  η ευκαιρία των ξένων επιχειρήσεων και χωρών να εισβάλουν στην Ελλάδα; Πάντως το αντίστροφο δεν το έχουμε δει.

Τώρα το γεγονός ότι είναι ξεπερασμένη αυτή η μορφή της Έκθεσης δεν το λέμε έτσι για να πούμε κάτι. Πριν απ΄ όλα το ομολόγησε ο νέος δήμαρχος της Πόλης που δήλωσε καθαρά. "Θέλουμε μια πόλη με αναπλασμένη ΔΕΘ"! Δηλαδή τι είναι ακριβώς τώρα και τι ήταν χρόνια πριν;

«Το μεγάλο μας Τσίρκο», με την υπογραφή του δημοσιογράφου Περικλή Δημητρακόπουλου στην εφημερίδα « ΤΑ ΝΕΑ» 31 Αυγούστου 2019, που γράφει κατά λέξη(περιληπτικά το άρθρο του) και δικαιολογεί το επιχείρημά του ως εξής:

«Πρωθυπουργοί με συνοδεία ΜΑΤ(3.000 Αστυνομικοί στα μέτρα που ανακοινώθηκαν, φρούριο η Πόλη)μεταφερόμενοι διαδηλωτές, ιεράρχες που τσακώνονται(διαχρονικά)οπαδοί που διαδηλώνουν(για θέματα αδικιών των ομάδων τους). Αλλά και Παιδοβίζιον (έκφραση του αρθογράφου), λευκά περιστέρια για την παγκόσμια ειρήνη(!), κινέζικα μπαλέτα, μεσαιωνικοί της Τοσκάνης, ποντιακοί χοροί, ινδικοί ελέφαντες, φάλαινες, διαγωνισμοί κομμωτικής, ακροβάτες, Μις Φεστιβάλ».

Υπερβολή όλα αυτά;  Ίσως για να δοθεί και η έννοια του τσίρκου. Όμως όπως και να το κάνουμε, δεν είναι αυτό που ο τίτλος και η «τρεχάλα» που στήνεται για πολύ καιρό και να τα δικαιολογεί όλα αυτά, ως Διεθνής Έκθεση. Φυσικά και δεν ήταν πάντοτε έτσι. Ήταν κάποτε πολυδιάστατη, υπήρχαν και τα ευτράπελα, αλλά όλα άλλαξαν από την περίοδο που η Θεσσαλονίκη έγινε το «Κυτίον παραπόνων» και γέμισε από πολιτικά εκθέματα!!

Ναι,  η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται μια αλλαγή της ΔΕΘ «εκ βάθρων», να σταματήσει αυτή η πολιτική έκθεση, που άλλωστε γίνεται σε καθημερινή βάση σε όλη τη χώρα και να μετατραπεί σε μια έκθεση όπου οι Ελληνικές Επιχειρήσεις και όχι τα εκθέματα της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής κλπ, για να αρκεστούμε μόνο σε αυτά, θα έχουν πρωτεύουσα θέση και να προσκαλούνται οι χώρες να έλθουν, να δουν την ελληνική πρόοδο και να κλείσουν εδώ συμφωνίες, που να προωθούν τα Ελληνικά συμφέροντα, σε συνδυασμό βέβαια  και με ξένους εκθέτες.

Οι βιασμοί, οι δολοφονίες και η εξαλλοσύνη των Τούρκων στην Κωνσταντινούπολη, στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955.

Δεν είναι μόνο οι Έλληνες Κωνσταντινουπολίτες που έζησαν και μαρτύρησαν από την αγριότητα των σφαγέων τους, αλλά κάθε χρόνο υπάρχουν και διανοούμενοι Τούρκοι που θα γράψουν για τα απάνθρωπα κατορθώματα των συμπατριωτών τους, εκείνη τη θλιβερή περίοδο. Για αυτήν τη μαύρη επέτειο  γράφει η Μελίκε Τσαπάν, μια  νεαρή επιστήμων, στην ιστοσελίδα P24 με  τίτλο «Τι συνέβη στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου»;

 Αναλυτικότερα η Τσαπάν αναφέρει:

” Όπως ομολόγησε πριν από μερικά χρόνια ο προϊστάμενος του Τμήματος Ειδικού Πολέμου “η 6η-7η Σεπτεμβρίου ήταν μια μεγαλειώδης διοργάνωση. Σκεφθείτε ότι γίνατε για λίγο μάρτυρες των κάτωθι γεγονότων: 

Δεκάδες χιλιάδες έξαλλοι άνθρωποι ορμούν σε συγκεκριμένα σπίτια , επιχειρήσεις και θρησκευτικούς χώρους.  Δολοφονούνται άνθρωποι, βιάζονται γυναίκες, λεηλατούνται ακόμα και Νεκροταφεία.

Όλα αυτά συμβαίνουν στην πιο κεντρική λεωφόρο της Πόλης, αλλά όταν κοιτάξετε γύρω σας δεν θα δείτε ούτε έναν αστυνομικό, έναν νυχτοφύλακα ή στρατιωτικό. Κανέναν εκπρόσωπο των δυνάμεων καταστολής που διαθέτει ένα κράτος. Τι θα σκεφθείτε; Τι θα αισθανθείτε;

Αυτή είναι μια εικόνα από την οποία μπορείτε να αντιληφθείτε, να αισθανθείτε τι σημαίνει να ανήκει κανείς σε μια θρησκευτική Μειονότητα στην Τουρκία.

Οι σκηνές αυτές διαδραματίστηκαν στην Πόλη και τη Σμύρνη στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955. 

Αυτά συμβαίνουν πάντα, όπως λέγεται,  στην Τουρκία αλλά δεν διασύρεται , δεν ρεζιλεύετε κανείς.  Λέγεται επίσης, ότι εξαφανίστηκε το συναίσθημα ντροπής. Όλα αυτά δεν συνέβησαν σήμερα . Έχουν μια μακρά ιστορία στη χώρα.

Ένα σημαντικό σημείο καμπής στην Ιστορία της Τουρκίας είναι το Πογκρόμ της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου του 1955.

Μετά από χρόνια ο προϊστάμενος της υπηρεσίας Ειδικού Πολέμου θα ομολογήσει ότι ήταν μια μεγαλειώδης διοργάνωση.  Ήταν ένα από τα διαλεχτά παραδείγματος αναισχυντίας που διέπραξε το κράτος μαζί με το λαό.

Εάν εξετάσουμε προσεκτικά τα Γεγονότα θα διαπιστώσουμε ότι συνέπεσαν ταυτόχρονα πολλές παθογένειες που βιώνουμε στη χώρα, οι οποίες παραμένουν αθεράπευτες. Οι μεγάλες προβοκάτσιες στην Ιστορία της  χώρας διαπράχθηκαν από το κράτος. Η θρυαλλίδα που άναψε τη φωτιά του Πογκρόμ ήταν μια είδηση που ήρθε από την Θεσσαλονίκη. «Έριξαν βόμβα στο σπίτι του Ατατουρκ στη Θεσσαλονίκη» .

Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι τη βόμβα την τοποθέτησε ένας Τούρκος φοιτητής Νομικής που  είχε διασυνδέσεις με την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας, ο οποίος υποκινήθηκε από υπάλληλο που εργαζόταν στο Προξενείο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη.

Συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου διαδραματίζει πάντα ρόλο υποκινητή σε φοβερά γεγονότα που συμβαίνουν στην Τουρκία. Εάν διαβάσετε τα τεύχη των εφημερίδων   Χουριέτ, Γανί Σαμπάχ που εκδίδονταν στην Πόλη και την Γκετζέ Πόστασι που εκδιδόταν στην Σμύρνη τους θερινούς μήνες του 1955 θα διαπιστώσετε ότι δημοσίευαν κείμενα  που είχαν σαν στόχο τους, τους Ρωμιούς πολίτες , τους οποίους συνέδεαν με κάποιο τρόπο με τις εξελίξεις στην Κύπρο.

Το ψυχολογικό κλίμα που είχαν διαμορφώσει εδώ και καιρό οι εφημερίδες αυτές , κορυφώθηκε με την έκδοση της Εξπρές της 6ης Σεπτεμβρίου.  Η εφημερίδα που τύπωνε 20-30.000 φύλλα την ημέρα τύπωσε εκείνη τη νύχτα 300.000 και γνωστοποίησε τη ρήψη της βόμβας στο σπίτι του Κεμάλ σε όλη την Πόλη.

Στην Τουρκία υπάρχουν πάντα πρόθυμοι να υποκινήσουν τον  κόσμο    να επιτεθεί “εναντίον των άλλων”.

Γνωρίζετε πόσοι μετείχαν στη λεηλασία, στις καταστροφές σπιτιών και επιχειρήσεων κυρίως στο Πέρα;  Αμέσως θα σκεφθεί κανείς 500-1000 άτομα. Λάθος.  Αυτή η φοβερή επιθετικότητα και λεηλασία διαδραματίστηκε σε μια ευρύτερη περιοχή από το Ταξίμ μέχρι τα Πριγκηπόνησα.

Οι συμμετέχοντες δεν ήταν χίλιοι , ούτε δέκα χιλιάδες. Ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Αναζητήστε φωτογραφίες του Πογκρόμ στο διαδίκτυο και προσέξτε της. Θα δείτε ότι στα Γεγονότα μετείχαν άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Από χωριάτες, αστούς μέχρι και ελίτ.

Στην Τουρκία επικρατεί η εντύπωση ότι αυτού του είδους τις βρώμικες δουλειές τις κάνει μια συγκεκριμένη μερίδα λαού. Όταν κοιτάξετε προσεκτικά τις φωτογραφίες του Πογκρόμ θα αντιληφθείτε το πόσο    ευαίσθητοι και πιστοί στο πατριωτικό του καθήκον είναι οι πολίτες  στα εθνικά θέματα, όταν φυσικά υποκινούνται.

Στις ντουλάπες όλων των πολιτικών ρευμάτων που γεύτηκαν τη διακυβέρνηση της χώρας υπάρχουν πολλοί σκελετοί.  Στην Τουρκία κάθε πολιτική πλευρά νομίζει ότι τα αμαρτήματα του παρελθόντος τα διέπραξαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Στην πραγματικότητα και η δεξιοί και οι αριστεροί έχουν πολλά άπλυτα.

Ο Μεντερές εκτελέστηκε μετά από ένα άνανδρο πραξικόπημα. Αναμφισβήτητα ήταν ο βασικός πολιτικός υπεύθυνος των Γεγονότων. Η ατιμωρησία είναι μια παλιά ασθένεια στην Τουρκία.  Όπως είπα, στα Γεγονότα μετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Τι είχαν διαπράξει όλοι αυτοί οι άνθρωποι;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία κατέστρεψαν 4.214 σπίτια, 1004 καταστήματα, 73 εκκλησίες, μια Συναγωγή, δυο Μοναστήρια, 26 σχολεία και εργοστάσια, συνολικά 5,317 χώρους εργασίας. Στα Γεγονότα έχασαν τη ζωή τους σύμφωνα με τον τουρκικό  Τύπο 11 άνθρωποι και σύμφωνα με ελληνικές πηγές 15.  Ο αριθμός των τραυματιών επισήμως 30, ανεπισήμως 300. Βιάστηκαν εκατοντάδες γυναίκες. Μόνο στο ρωμέικο Νοσοκομείο Βαλουκλή θεραπεύτηκαν 60 γυναίκες που υπέστησαν βιασμό.

Πόσοι από τις εκατοντάδες χιλιάδες  που διέπραξαν αυτές τις βαρβαρότητες δικάστηκαν και τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε; Κανείς. Μετά τα Γεγονότα μπαγλάρωσαν 40-50 Κομμουνιστές που δεν είχαν καμία σχέση με όλα όσα συνέβησαν . Έτσι όλη αυτή η βαρβαρότητα παρέμεινε ατιμώρητη.

Η 6η-7η Σεπτεμβρίου είναι μια σελίδα φοβερής ντροπής. Είναι ένα γεγονός που μας υπενθυμίζει ότι η αναισχυντία μας δεν ξεκινά σήμερα αλλά έχει μακριά ιστορία. Είναι ένα γεγονός που θυμάται με ντροπή και θλίψη κάθε ευσυνείδητος άνθρωπος.

Ο Μεχμέτ Αλή Μπιράντ ανήκε σε αυτούς τους ευσυνείδητους ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα. Ο Μπιράντ περιγράφει εκείνες τις μέρες:” Όταν ανέβηκα από το Καράκιοϊ στο Τούνελ τα έχασα.  Η εικόνα ήταν τρομακτική. Ολόκληρη η λεωφόρος του Πέρα θύμιζε πεδίο μάχης με σπασμένες τις βιτρίνες των καταστημάτων και από τι δυο πλευρές και πεταμένα τα εμπορεύματα στο δρόμο. Ήμουν παιδί και δεν μπόρεσα να καταλάβω ακριβώς τι γινόταν. Εκείνο που πρόσεξα ήταν ότι ορισμένα μαγαζιά παρέμεναν ανέπαφα από τις λεηλασίες και τις καταστροφές. Κοίταξα τις βιτρίνες τους. Είχαν όλες τουρκική σημαία στις προθήκες τους.  Όλα όσα καταστράφηκαν είχαν στις πόρτες τους ρωμέικα ονόματα.

Την ώρα που ισοπέδωναν τις περιουσίες,  ό,τι είχαν και δεν είχαν οι Ρωμιοί δεν έπληξαν ούτε ένα σκουπίδι Τούρκου. Γιατί; Γιατί έτσι γίνονται οι οργανωμένες δουλειές.  Είχαν σημαδέψει τις πόρτες των Ρωμιών. Έδειξαν τους στόχους στους επιτιθεμένους. Αυτό που συνέβη ήταν ένα φοβερό έργο που  διέπραξαν από κοινού κράτος και πολίτες μαζί.

Είναι ένα παράδειγμα των φοβερών και ντροπιαστικών γεγονότων που επαναλαμβάνονται διαρκώς  στην Τουρκία.

Είναι μόνο μερικές μέρες από τις σκοτεινές σελίδες που δεν αντιμετωπίζουμε πρόσωπο με πρόσωπο.

Είναι δυο μέρες του Σεπτέμβρη που επαναλαμβάνονται διαρκώς στο ημερολόγιο της ιστορίας του τόπου επειδή ακριβώς δεν αντιμετωπίζονται ποτέ  κατά πρόσωπο.”

news247

Ο κ. Μουσταφά και η λύση του Κυπριακού

*Του Νίκου Ιγγλέση
https://greekattack.wordpress.com

Το να έχει η Τουρκία στρατηγικό σχέδιο για το Κυπριακό είναι απόλυτα λογικό για ένα σοβαρό κράτος που ξέρει να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του. Το να εξυπηρετεί την υλοποίηση αυτού του σχεδίου η ελληνική πλευρά ξεπερνάει τα όρια της ηλιθιότητας και αγγίζει αυτά της προδοσίας.

Επί πέντε μέρες η απεσταλμένη του ΟΗΕ Τζέϊν Χολ Λουτ συνομιλεί με τον πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και τον «ηγέτη» των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί για την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών με βάση τη συνομολόγηση των «όρων αναφοράς». Σχεδιάζεται, προσεχώς, τριμερής συνάντηση με το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και στη συνέχεια νέα πενταμερής διάσκεψη στα πρότυπα του Κραν-Μοντάνα του 2017.

Αλήθεια τι αντιπροσωπεύει ο κ. Μουσταφά με τον οποίο συνομιλεί ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός κράτους διεθνώς αναγνωρισμένου, μέλους του ΟΗΕ, της ΕΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης, άλλων Διεθνών Οργανισμών και με οριοθετημένη την ΑΟΖ της; Γιατί ο κ. Αναστασιάδης υποβαθμίζει το αξίωμά του, από πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής κοινότητας για να είναι πολιτικά ισοϋψής με τον εκπρόσωπο των Τούρκων (Τουρκοκύπριοι και έποικοι) της Κύπρου; Τον κ. Μουσταφά Ακιντζί αναγνωρίζει ως «πρόεδρο» μόνο η Τουρκία. Δεν αντιλαμβάνονται στη Λευκωσία αλλά και στην Αθήνα ότι με τον τρόπο αυτό υποβαθμίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία και αναβαθμίζεται η ζώνη κατοχής που αυτοαποκαλείται «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου – ΤΔΒΚ»;

Οι κάθε είδους ενδοτικοί – φοβικοί θα ρωτήσουν: «Καλά, αν δε γίνουν συνομιλίες και διαπραγματεύσεις πώς θα λυθεί το Κυπριακό; Πώς θα φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα; Πώς θα ενώσουμε ξανά την πατρίδα μας και θα πάρουμε πίσω τα σπίτια και τις περιουσίες μας;» Δυστυχώς τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί γιατί οι συνομιλίες και οι διαπραγματεύσεις γίνονται με κάποιον που δεν μπορεί να συμφωνήσει για τίποτα. Ο κ. Μουσταφά δεν μπορεί να αποφασίσει:

1.     Αν θα αποχωρήσουν και πότε τα στρατεύματα κατοχής.

2.     Αν θα αρθούν τα επεμβατικά δικαιώματα των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου.

3.     Αν θα φύγουν οι έποικοι που, σήμερα, είναι περισσότεροι από τους Τουρκοκύπριους.

4.     Αν θα υφίσταται κυπριακή ΑΟΖ και ποια θα είναι η έκτασή της.

5.     Αν και ποιο θα είναι το μερίδιο των Τουρκοκυπρίων από τους υδρογονάνθρακες.

6.     Αν η περίκλειστη Αμμόχωστος αποδοθεί στους κατοίκους της και αν αυτοί θα υπάγονται στην τουρκική διοίκηση.

7.     Αν θα υπάρχει veto των Τουρκοκυπρίων που θα μπορεί να παραλύει τη λειτουργία της επιδιωκόμενης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

8.     Αν θα υπάρχουν κυπριακές ένοπλες δυνάμεις για την ασφάλεια της ενιαίας Κύπρου.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα, αυτή που θα αποφασίσει είναι η Άγκυρα και όχι κάποια μαριονέττα της. Επί 45 χρόνια διεξάγονται διακοινοτικές συνομιλίες και το μόνο που έχουν επιτύχει είναι η εδραίωση και αναβάθμιση της τουρκικής κατοχής. Κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος σ’ αυτό «το θέατρο σκιών», πριν είναι πολύ αργά. Συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού μπορούν να γίνονται μόνο μεταξύ κυρίαρχων κρατών, δηλαδή, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας και πιθανόν της Μ. Βρετανίας. Για την «ΤΔΒΚ» υπάρχουν ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που ζητούν τη μη αναγνώριση, απ’ όλα τα κράτη, της αποσχιστικής και παράνομης αυτής οντότητας.

Η Τουρκία βέβαια δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, τη θεωρεί «εκλιπούσα» και την αποκαλεί «Ελληνική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου» αρνούμενη να συνομιλήσει μαζί της. Η ελληνική πλευρά γιατί συνομιλεί με τον εκπρόσωπο – «πρόεδρο» της παράνομης «ΤΔΒΚ»; Την αναγνωρίζει και ως τι; Ως κοινότητα ή ως συνιδιοκτήτη της Κύπρου, όπως λέει η Τουρκία; Οι Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου (1959) που εγκαθίδρυσαν την Κυπριακή Δημοκρατία δεν προέβλεπαν κανένα ανεξάρτητο κράτος σε κάποιο τμήμα του νησιού. Πού εδράζονται λοιπόν τα επιχειρήματα για τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στο έδαφος ή στη θάλασσα της Κύπρου; Μόνο στην τουρκική στρατιωτική ισχύ.

Το στρατηγικό σχέδιο της Άγκυρας δεν είναι κάποια λύση του Κυπριακού αλλά ο γεωπολιτικός έλεγχος όλης της Μεγαλονήσου με εργαλείο την τουρκοκυπριακή στρατηγική μειονότητα. Αυτό επιτάσσει η φιλοδοξία της να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη.

Με τον εποικισμό, η Τουρκία, αλλάζει τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού. Τα γεωτρύπανα και τα ερευνητικά σκάφη της, με την προστασία πολεμικών πλοίων, έχουν εγκατασταθεί στα χωρικά ύδατα και την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία, σύμφωνα με την «αλλα- τούρκα» ερμηνεία του Δικαίου της Θάλασσας, ως νησί, δε δικαιούται ΑΟΖ. Έτσι επισήμως η Τουρκία παρουσιάζει χάρτες που εμφανίζουν την υφαλοκρηπίδα της να συνορεύει με αυτήν της Λιβύης και της Αιγύπτου, ενώ φτάνει και μέχρι τη μέση του Αιγαίου (25^ος Μεσημβρινός), αφού θεωρεί ότι και όλα τα ελληνικά νησιά «κάθονται» πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας και δικαιούνται μόνο χωρικά ύδατα 6 ναυτικών μιλίων.

Το Κυπριακό δεν είναι διακοινοτικό θέμα, αλλά πρόβλημα παράνομης εισβολής, κατοχής και εποικισμού – εθνοκάθαρσης (Συνθήκη της Γενεύης του 1949) από την πλευρά της Τουρκίας. Γι’ αυτό οι όποιες συνομιλίες, με τον κάθε κύριο Μουσταφά, πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Αρκετή ζημιά έχουν ήδη προκαλέσει. Οι επικλήσεις προς την Τουρκία να δείξει καλή θέληση αποτελεί γεωπολιτική αφέλεια και μάλιστα ιδιαίτερα επικίνδυνη. Τα σοβαρά κράτη δεν έχουν καλή ή κακή θέληση αλλά μόνο στρατηγικά συμφέροντα.

Η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής απαιτεί ενίσχυση όλων των συντελεστών ισχύος του Ελληνισμού. Τα τουρκικά πολεμικά που σουλατσάρουν τώρα ανενόχλητα στα χωρικά ύδατα και την ΑΟΖ της Κύπρου πρέπει να δουν απέναντί τους τα αντίστοιχα ελληνικά. Μόνο αν υπάρξει μια αξιόπιστη και ικανή αποτρεπτική στρατηγική θα σταματήσουν οι πειρατικές ενέργειες της Άγκυρας, που υλοποιούνται με βάση το δίκαιο του ισχυρότερου. Οι όποιες διακοινοτικές συνομιλίες απλώς νομιμοποιούν τις ενέργειές της και ο κ. Μουσταφά είναι απλώς ο «λαγός». Καταλαβαίνει κανείς;

Η Ελλάδα, που διαθέτει πολεμικό ναυτικό και αεροπορία, οφείλει να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως ακριβώς ισχυρίζεται ότι κάνει η Άγκυρα για τα δικά της συμφέροντα και αυτά των Τουρκοκυπρίων. Το εθνικό κέντρο, η Αθήνα, οφείλει να υπερασπιστεί όχι μόνο τις 800.000 των Ελληνοκυπρίων από την τουρκική επιβουλή, αλλά και τα γεωστρατηγικά συμφέροντά του στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Κύπρος δεν «κείται μακράν». Ακούει κανείς;

Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται όμως πως έχει άλλες προτεραιότητες: Πώς θα απαξιώσει τη ΔΕΗ για να την πουλήσει στη συνέχεια σε ξένα συμφέροντα, μάλλον γερμανικά. Πώς θα τσιμεντοποιήσει το Ελληνικό με 6 ουρανοξύστες ύψους 200 μέτρων και άλλα κτίρια καθώς και με την ίδρυση καζίνου. Η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων μάλλον μπορεί να περιμένει. Μόνο που δεν περιμένει η Τουρκία. Έχει ένα μεγάλο «παράθυρο ευκαιρίας» με την ελληνική αδυναμία, λόγω των Μνημονίων και της οικονομικής αφαίμαξης από τους δανειστές και το εκμεταλλεύεται. Καταλαβαίνει κανείς;

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η δεύτερη κρατική οντότητα και το προκεχωρημένο φυλάκιο του ελληνικού έθνους. Αν αυτό πέσει ο εχθρός θα είναι εντός των τειχών και η Ανατολική Μεσόγειος μαζί με το Αιγαίο θα γίνουν τουρκική λίμνη. Η Ελλάδα θα καταστεί γεωπολιτικός δορυφόρος της νεο-οθωμανικής Τουρκίας. Ακούει κανείς;

*Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑΣ-ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ.

Γράφει ο στρατηγός ε.α Απόστολος Λυκοδήμος                                     

Έχει γίνει πλέον κατανοητό σε όλους μας ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ασφαλείας και μελλοντικής εθνικής επιβίωσης, τα οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο από την πλευρά της Τουρκίας. Το μεταναστευτικό πρόβλημα την περίοδο αυτή λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος ή η Κερκόπορτα για την διάλυση της Αμυντικής μας Γραμμής από τον Έβρο, τα νησιά του Αιγαίου μέχρι και την Κύπρο, το οποίο εκμεταλλεύεται η Τουρκία για να επιβάλει της εδαφικές και όχι μόνο διεκδικήσεις της εις βάρος της χώρας μας. 

Με μεγάλη θλίψη παρακολουθούμε την διάτρηση αυτή της Αμυντικής Γραμμής, για την κατασκευή της, μετά το 1974, χιλιάδες Αξιωματικοί και Στρατιώτες έχουν εργαστεί ημέρα και νύχτα, δίνοντας στην κυριολεξία το αίμα και τον ιδρώτας τους. 

Η Αμυντική αυτή Γραμμή είχε γίνει για την προστασία των Ανατολικών συνόρων της χώρας μας και εθεωρείτο αξιόπιστη και αποτελεσματική για την αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής. Η διάτρηση αυτής της Αμυντικής γραμμής άρχισε από το Αιγαίο δυστυχώς με δική μας υπαιτιότητα από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία άνοιξε τα σύνορα για την εισροή παρανόμων μεταναστών και όχι μόνο στην χώρα μας, μη λαμβάνοντας υπόψιν της ότι θα δημιουργούσε μείζον πρόβλημα στην άμυνα της χώρας μας. Ήδη την περίοδο αυτή επιχειρείτε και ανάλογη διάτρηση στην περιοχή του Έβρου. 

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός σε θέματα ασφαλείας και άμυνας για να καταλάβει ότι η αμυντική ικανότητα της χώρας μας έναντι της Τουρκίας βρίσκεται σε κίνδυνο. Η χώρα μας δεν είναι όπως οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, Ιταλία ή Ισπανία που δέχονται μετανάστες για να αφήνει τα σύνορά της διάτρητα, όταν τα σύνορα αυτά είναι με έναν δεδηλωμένο εχθρό της, που εγείρει απροκάλυπτα εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της. Η Ελλάδα πρέπει μόνη της να υπερασπίσει τα σύνορά της απέναντι στην Τουρκία, πράγμα το οποίο έκαναν με επιτυχία οι Ένοπλες Δυνάμεις της εδώ και πολλά χρόνια και θα συνεχίζουν να το κάνουν, εάν τις αφήσουν να κάνουν την δουλειά τους που αυτές ξέρουν και όχι να βασίζεται στο ΝΑΤΟ ή την ΕΕ.

Η Τουρκία χρησιμοποιεί απέναντι στην χώρα μας την τακτική του ΄΄μαστίγιο και καρότου΄΄ ανάλογα με την συγκυρία και όπως την συμφέρει. Άλλες φορές προκαλεί, ιδιαίτερα στην περιοχή του Αιγαίου για να μας φοβίσει και άλλες φορές προσποιούμενη προσφέρει κλάδο ελαίας. Σίγουρα δεν την συμφέρει ένα θερμό επεισόδιο γιατί πρώτον δεν είναι σίγουρη ότι θα το κερδίσει και δεύτερον έχοντας ανοιχτά μέτωπα προς Ανατολάς της, θέλει να έχει ασφαλή τα νώτα της.

Είναι προφανές ότι η Τουρκία προσφέροντας δήθεν ειρήνη, μπορεί άνετα να στέλνει όποτε θέλει τους παράνομους μετανάστες στην χώρα μας και με τον τρόπο αυτό να πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, αφενός μεν να μας εκβιάζει εμάς και την Ευρώπη και αφετέρου να μπορεί εάν το κρίνει ότι είναι δυνατόν να εξυπηρετήσει πιθανές στρατιωτικές επιχειρήσεις της για την κατάληψη νήσων του Αιγαίου.

Προκύπτει λοιπόν ως αδήριτη ανάγκη σήμερα, χθές, να κλείσουμε τα σύνορά μας προς την Τουρκία στον Έβρο και το Αιγαίο με καθεστώς αυξημένης στρατιωτικής επιτήρησης και ελέγχου όλων των κινήσεων με εθνική ευθύνη. 

Για να γίνει αυτό, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα η κατάσταση, άποψή μου είναι, ότι μόνο ένα θερμό επεισόδιο περιορισμένης κλίμακας, το οποίο θα πρέπει να τολμήσουμε εμείς, αιφνιδιάζοντας την Τουρκία, ανακτώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και δημιουργώντας κλίμα έντασης στην περιοχή των συνόρων μας, που θα έχει ως συνέπεια αυτά να κλείσουν και όχι μόνο και θα αναγκάσουν την Τουρκία να συμμαζευτεί ως προς τις διεκδικήσεις της. Θεωρώ ότι αυτό είναι μέσα στις δυνατότητες της χώρας εάν σχεδιαστεί και εκτελεστεί προσεκτικά και στον κατάλληλο χρόνο, π.χ όταν η Τουρκία επιχειρούσε εναντίον των Κούρδων στο Αφρίν της Συρίας.

Η άποψη μου αυτή είναι προφανώς αντίθετη με το επικρατούν πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, κλπ, κλίμα στην χώρα μας και ας ληφθεί μόνο ως μια δυνατότητα φανταστικού πολεμικού παιχνιδιού ( War Games).