ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ!

Η Νέα Πολιτική

το  Κίνημα Δημοκρατικής Κοινωνικής Αναθέσμισης,
Χθες 18-2-2019 έλαβε και την τυπική μορφή κόμματος με την  υποβολή της ιδρυτικής του Διακήρυξης και όλων των προβλεπομένων στον Άρειο Πάγο.

Καταθέτουμε την πρόταση

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΑΘΕΣΜΙΣΗΣ

Για να:

-        Αποδώσουμε στην κοινωνία την κυριαρχία που της ανήκει,

με την κατάργηση της εξουσίας των ολίγων που  συνθέτουν την πλουτοκρατία, την κομματοκρατία και την φαυλοκρατία

-        Αποκτήσουμε ξανά την κυριαρχία μας και την εθνική μας

ελευθερία με οικονομική αυτάρκεια και ευημερία.

Προϋπόθεση  όλων των αλλαγών είναι να καταστεί η κοινωνία ένας ενεργός πολιτικός, ζωντανός, οργανισμός και να περάσει από την κατάσταση της υποτέλειας και του ραγιαδισμού στην κατάσταση των πραγματικών πολιτών .

Η Νέα Πολιτική

Κίνημα Δημοκρατικής Κοινωνικής Αναθέσμισης,

Λέει:

 ΟΧΙ στην κομματοκρατία, στην Υποτέλεια των Ελλήνων, στην Ψευτοδημοκρατία και σε «πολιτικούς» της ξενοκρατίας.

Λέει:

ΝΑΙ στην Πραγματική Δημοκρατία και στην αυτοδύναμη Οικονομική ανάπτυξη για την Οικονομική αυτάρκεια και την ευημερία των Ελλήνων.

Λέει:

ΝΑΙ στο Πολιτισμό και τον Ανθρωπισμό που έχουμε όλοι μας ανάγκη σήμερα

Η Ελλάδα ζει ένα πραξικόπημα γελοιότητας

Του Στάθη (Σταυρόπουλου)

Αν κανείς είναι ελάχιστα φιλοσοφημένος, είτε αριστερός είτε δεξιός, δεν θα μπορεί παρά να απορεί με την κατάσταση στην οποίαν έχει περιέλθει ο πλανήτης. Οι 26 πλουσιώτεροι άνθρωποι όπου Γης διαθέτουν περιουσία ίση με το εισόδημα 3,8 δισεκατομμυρίων φτωχών! Το εισόδημα των πλουσίων αυξήθηκε το 2018 κατά 12% ή κατά 2,5 δισ. δολάρια την ημέρα! Αντιθέτως το εισόδημα των φτωχών μειώθηκε κατά 11% ή κατά 500 εκατ. δολάρια την ημέρα.

Στοιχεία, όπως αυτά, δημοσιεύονται ανελλιπώς τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κάθε χρονιά όλο και χειρότερα, με το χάσμα πλούτου-φτώχειας να μεγαλώνει όλο και περισσότερο έτος κατ’ έτος, χωρίς σταματημό. Το παράξενο είναι ότι το θέμα αυτό φαίνεται να απασχολεί εφημερίδες, περιοδικά και επιστήμονες, αλλά καθόλου τις κυβερνήσεις.

Ένας φιλοσοφημένος (κατ’ ελάχιστον) άνθρωπος θα ομιλούσε περί οικονομικής τρέλας και πολιτικής παράνοιας, αν θα ήθελε να εκφρασθεί κάπως ασαφώς, σχεδόν ποιητικώς. Διότι αν ήθελε να κυριολεκτήσει, θα άφηνε στην άκρη τα περί την άθλια φύση του ανθρώπου, την απληστία και τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα και θα αναγκαζόταν να κυριολεκτήσει: ο καπιταλισμός κατατρώει τον πλανήτη, τον άνθρωπο, τα ζώα, τα φυτά, τα νερά και τον αέρα με γεωμετρική πλέον πρόοδο.

Η προοπτική ενός γενικευμένου πολέμου αναδιανομής της ισχύος ανάμεσα σε ένα πολύπλοκο πλέγμα δυνάμεων είναι ηλίου φαεινότερη στο εγγύς ή σχετικώς εγγύς μέλλον. Το παράδοξο είναι ότι η ομοιοπαθητική των ενδημούντων και εξελισσόμενων πολέμων ωθεί το ενδεχόμενο της γενικευμένης σύγκρουσης εκτός παιδιάς από την καθημερινή μας ζωή, την πολιτική ακόμα και την τέχνη. Το όλον πράγμα φαίνεται να απασχολεί τα γεωπολιτικά επιτελεία σε υπηρεσιακό επίπεδο, αλλά φαίνεται σαν να μην αγγίζει παρά στιγμιαία (σε επίπεδο ενός ρεπορτάζ ή ενός βιβλίου) τις κοινωνίες, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα κι όλες, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, τις εταιρείες.

Έρμαιο της τυχαιότητας

Αν όλα αυτά, σε γενικές γραμμές, έτσι έχουν στη δική μας «κοσμογονία», που λένε και οι Active Member, ουδείς μηχανισμός φαίνεται να υπάρχει ασχολούμενος. Η Ελλάδα είναι ένα έρμαιο της τυχαιότητας, που φέρεται και φαίνεται σαν να μην της περνά από το μυαλό ότι κάποτε θα πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται. Για την καταβαράθρωση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων της χώρας και την καταρράκωση του πολιτεύματος δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα για να μην επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας.

Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι όλοι οι αναλυτές συγκλίνουν παρά τις ιδεολογικές τους διαφορές στα ίδια συμπεράσματα για την αδυναμία και την παρακμή της χώρας. Μια κατάσταση που εξελίσσεται κι αυτή (όπως η γενικότερη φθορά που προκαλεί ο καπιταλισμός στον πλανήτη) διαρκώς προς το χειρότερο, λαμβάνοντας εν τέλει χαρακτήρα εντροπίας.
Επ’ εσχάτοις πλέον η χώρα φαίνεται σαν να ζει μέσα σε ένα οιονεί πραξικόπημα γελοιότητος. Ο «εκσυγχρονισμός» στην Ελλάδα κατέληξε σε ένα διαρκές τούρκικο παζάρι και στην εκ νέου βαλκανιοποίηση. Μπορεί ο Τσίπρας να χαίρεται σαν παιδάκι στην παιδική χαρά και να λέει ψέματα στον εαυτόν του, αλλά οι εναπομείνασες δομές της χώρας αποδομούνται ταχύτατα. Όπως, όταν μπαίναμε στα μνημόνια κάθε συζήτηση για plan B είχε τεθεί εκτός νόμου, έτσι και τώρα κάθε συζήτηση (και πιθανή συνεννόηση) για το τι μέλλει γενέσθαι θεωρείται θέμα ταμπού. Ή το πολύ αφορμή για εξάρσεις του καρκατσουλιού που μας πνίγει.

Είναι σαν η χώρα να απαγορεύει στον εαυτόν της να σκεφθεί. Ή σαν να της έχει απαγορευθεί. Και αυτό ίσως να είναι το μέγιστο των προβλημάτων μας. Στην ερειπωμένη μας αγορά μόνον τα αγάλματα της προπαγάνδας, της ιδεολογικής τρομοκρατίας, της δοκησισοφίας, των τρολ και της κατεργαριάς στέκουν ακόμα όρθια και απαιτούν θυσίες ανθρώπων.

Το οδοιπορικό Τσίπρα προς την Άγκυρα

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

H επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα αποτελεί κίνηση που πλήττει την αξιοπιστία της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής. Ολοφάνερα ανεπίγνωστα. Καθότι το πολιτικό προσωπικό –εδώ και καιρό αλλά ιδιαίτερα των τελευταίων ετών– είναι εξ αντικειμένου και ολοφάνερα στρατηγικά απαίδευτο. Η συζήτηση περί το Μακεδονικό, εξάλλου, το καταμαρτυρεί.

Οι προεκτάσεις αυτής της επίσημης επίσκεψης στην Άγκυρα αναπόδραστα είναι βαθύτατων αρνητικών προεκτάσεων. Δεδομένης μάλιστα της όξυνσης των τουρκικών αναθεωρητικών απειλών και καθημερινών προκλήσεων, η Ελλάδα έτσι δημιουργεί παραστάσεις αδυναμίας, υποχωρητικότητας και κατευνασμού. Εύλογα κανείς διερωτάται κατά πόσο το Γενικό Επιτελείο, το οποίο αποτελεί τον στρατηγικό σύμβουλο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, προειδοποίησε το Μαξίμου όσον αφορά τις συνέπειες για την αξιοπιστία της εθνικής στρατηγικής, λόγω της κυριολεκτικά ξέγνοιαστης οδοιπορίας προς την Άγκυρα.

Θα μπορούσαν, τουλάχιστον, να τον συμβουλεύσουν πριν ταξιδέψει να απαιτήσει:

·        Πρώτον, να σταματήσει κάθε πρόκληση στο Αιγαίο.

·        Δεύτερον, να ανακληθεί το casus belli.

·        Τρίτον, να αποχωρήσουν τα τουρκικά πολεμικά και ερευνητικά σκάφη από τις θάλασσες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το ταξίδι στην Άγκυρα γίνεται σε μια κομβική ιστορική στιγμή. Η Άγκυρα κυριολεκτικά αλωνίζει στον κυριαρχικό χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τον οποίο τουλάχιστον διακηρυκτικά η Ελλάδα συνδέεται μέσα από το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Την ίδια στιγμή η τουρκική πολιτική ηγεσία απειλεί να εκπληρώσει τα οράματα της «γαλάζιας πατρίδας» με πύκνωση των προκλήσεών της στο Αιγαίο.

Κυρίως, όμως, κανενός αξιόπιστου κράτους ο πρωθυπουργός δεν θα επισκεπτόταν την χώρα, της οποίας η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία τις τελευταίες εβδομάδες εκτόξευσε ξανά και με έμφαση, επισείοντας μάλιστα αναθεωρητικούς χάρτες, το γνωστό casus belli. Παράνομα, επιθετικά και αναθεωρητικά η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο εάν εφαρμόσει τις πρόνοιες τους διεθνούς δικαίου θάλασσας. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, περίπου ξέγνοιαστος, ετοιμάζεται να συναντηθεί με τους δράστες.

Κατευνασμός χειρίστου είδους

Η επίσκεψη ισοδυναμεί με κατευνασμό του χειρότερου είδους, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο ή συνήθως σε ήττα χωρίς πόλεμο. Τουτέστιν εκπληρώνονται σκοποί του αναθεωρητικού κράτους. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε, βασικά, μια ανεπίσημη ήττα χωρίς πόλεμο. Αντί λοιπόν να αντιστρέψουμε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, αναπτύσσοντας μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική, το πρωθυπουργικό ταξίδι στην Άγκυρα θα την «επισημοποιήσει» και θα την επιτείνει.

Εάν δε κάποια στιγμή η Ελλάδα αποφασίσει να αντιδράσει για να αποτρέψει την Τουρκία, εφαρμόζοντας τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου, θα είναι πλέον τόσο αποδυναμωμένη ούτως ώστε η σύρραξη θα καταστεί αναπόφευκτος. Η αξιοπιστία της Ελλάδας δέχθηκε ένα ακόμη πλήγμα λόγω πολύ ανησυχητικών δηλώσεων όσων νοσταλγούν το ανελεύθερο, αντιδημοκρατικό σχέδιο Ανάν για την Κύπρο.

Ενώ η μετά το 1974 υποχωρητική πολιτική της ελληνικής πλευράς οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία στο χείλος της αβύσσου, η υιοθέτηση των ίδιων νοοτροπιών και αντιλήψεων με αυτές που ακούσαμε για το Μακεδονικό οδηγούν σε καταστροφική ομηρία εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Εάν μια τέτοια συμφορά πλήξει τους Έλληνες τα πάντα θα αλλάξουν όσον αφορά τα σύνορα, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους και τις παραστάσεις των ηγεμονικών δυνάμεων για την Τουρκία. Η νοοτροπία ανευθυνοϋπεύθυνων «να τελειώνουμε όπως-όπως γιατί ηττηθήκαμε» θα έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο να παγιδευτούν άμεσα στην αυλή του Ερντογάν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου, αλλά επιπλέον ανεπίστροφα να παγιδευτεί στρατηγικά και η Ελλάδα.

Δεν πρόκειται απλά για Κρίση, αλλά για ξεφτίλισμα του Πολιτικού Συστήματος

Του Δημήτρη Κυπριώτη 

                                                    

Από πολύ ενωρίς είχε επισημανθεί, δυστυχώς από πολύ λίγους, ότι η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με το δεκανίκι των ΑΝΕΛ, μόνα άσχημα πράγματα προμηνούσε για τη χώρα και τους Έλληνες. Αυτή η εκτίμηση ήρθε να επισημοποιηθεί ακόμη περισσότερο τον Φεβρουάριο του 2015, τότε  με τις 17ωρες «σκληρές» διαπραγματεύσεις του Τσίπρα και τις γελοιότητες Βαρουφάκη, όταν αποποιήθηκαν κάθε τι που είχαν υποσχεθεί στο λαό, για να αρπάξουν την κυβέρνηση.

 Ήταν τότε που αποδέχθηκαν όχι μόνο το χρέος και την αποπληρωμή του στο ακέραιο, αλλά και την εφαρμογή των όποιων άλλων μέτρων ενάντια στους Έλληνες θα τους υπαγόρευε η τότε Τρόικα, μεταβαπτισθείσα από τους ίδιους ως «Θεσμοί»,  για να δώσουν  έτσι και συμβολικά την εικόνα της υποχρέωσης εξόφλησης, σε κάτι που οι ίδιοι γνώριζαν ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει προ πολλού.

Σήμερα, ύστερα από τα όσα έχει υποστεί ο Ελληνικός λαός, φαίνεται και η μεγάλη ζημιά όχι μόνο στον οικονομικό τομέα της χώρας και των Ελλήνων, αλλά και στο θεσμικό επίπεδο. Τίποτα από τους θεσμούς το Κράτους δεν λειτουργεί, ξεκινώντας από το Σύνταγμα της χώρας, για να καταλήξουμε σε αυτό που το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θέλει να ονομάζει Ναό της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, που κάθε άλλο του αρμόζει ένας τέτοιος χαρακτηρισμός, αφού αυτή η Βουλή και οι κατοικούντες σε αυτήν, δεν χαίρουν καμιάς απολύτου εκτίμησης του λαού.

Ποιος δεν έχει αντιληφθεί πλέον τη διάχυτη αίσθηση που υπάρχει, ότι οι περισσότεροι θεσμοί του ελληνικού πολιτικού συστήματος έχουν παύσει να λειτουργούν με τον τρόπο του τους αρμόζει και ότι δεν εμπνέουν καμιάς εμπιστοσύνης και σεβασμού των Ελλήνων πολιτών.  Αυτό το αποδεικνύουν και  όλα τα δημοσκοπικά δεδομένα διαχρονικά, που επιβεβαιώνουν τη δυσθυμία των Ελλήνων πολιτών, ιδίως σε αυτό που αποκαλείται πολιτική κοινωνία και φορείς αυτής.

Η κρίση του πολιτικού συστήματος φαίνεται τώρα, ακόμη και δια γυμνού οφθαλμού και δεν χρειάζονται ούτε καν αυτά τα δημοσκοπικά δεδομένα που προαναφέρθηκαν. Οι ελληνικές κυβερνήσεις των μνημονιακών χρόνων, για να σταθούμε μόνο σε αυτές και να μην πάμε πολύ πίσω,  έχουν τόσο πολύ χαμηλές επιδόσεις  σε ότι αγορά την ικανότητά τους να εφαρμόζουν πολιτικές που εξαγγέλλουν, που δεν μπορούν να σταθούν εύκολα αντιμέτωπες με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, από τον οποίο μόνο τη χλεύη του λαμβάνουν. Εκεί όμως που δεν παρουσιάζουν σχεδόν καμία κάμψη, είναι η αναπαραγωγή και η εξυπηρέτηση του πελατειακού συστήματος.

Στο επίκεντρο λοιπόν της κρίσης που αναφέρεται παραπάνω, βρίσκονται τα πολιτικά κόμματα, που γίνονται όλο και λιγότερο θεσμοί μεσολάβησης μεταξύ πολιτών και κράτους, αλλά όλο και περισσότερο μηχανισμοί που ενδιαφέρονται ιδίως για την αναπαραγωγή τους και διέπονται από μία λογική επέκτασης σε όλους τους χώρους του πολιτειακού βίου, ακόμη δε και σε εκείνους που δεν βρίσκονται στη λογική του κομματικού τους ενδιαφέροντος. Λειτουργούν δηλαδή με τη λογική του «ιμπεριαλισμού».

Αυτή η διαπίστωση, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή, πήρε και άλλες πρωτόγνωρες διαστάσεις με πρωταγωνιστή το ΣΥΡΙΖΑ, που με μεθοδεύσεις και ενέργειες όχι απλά αντιδημοκρατικές, αλλά πλήρως διασπαστικές  και διαλυτικές της συνοχής των άλλων μικρότερων κομμάτων, με σκοπό την αναζωπύρωση του δικομματισμού, ακόμη και μέσω της διχόνοιας του μικρόκοσμου της Βουλής, με προεκτάσεις στην ίδια την κοινωνία. Λες και επιζητείται ένας νέος «εμφύλιος»!

Και επειδή αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί να πάει μόνο του, συνυπάρχει με εκτοξεύσεις ύβρεων, συκοφαντιών ή και αληθινών γεγονότων διαφθοράς, αφού αυτή, μαζί με τη φαυλότητα  είναι τα στοιχεία  εκείνα  που διαβρώνουν περισσότερο την κοινωνική συνοχή και αποτελούν  πλέον την κύρια αιτία της αυξανόμενης δυσαρέσκειας προς τα πολιτικά κόμματα. Και έτσι με τον τρόπο αυτό, έρχεται και στήνεται ένα σκηνικό καθαρά εμφυλιοπολεμικού τύπου,  τη στιγμή μάλιστα που τα  εθνικά θέματα «μπάζουν»  από παντού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, με την πολιτική που εφάρμοσε, ήρθε να εκφράσει ταυτόχρονα  τόσο τον οικονομικό φιλελευθερισμό, για τον οποίο κατηγορούσε τη νεοφιλελεύθερη δεξιά, όσο και τον πολιτισμικό, με αποτέλεσμα τελικά να τερματίσει ο καταμερισμός δεξιάς-αριστεράς στα μάτια του λαού, γεγονός που τον έκανε να σιχαθεί στην κυριολεξία κάθε τι που εκφράζεται από κόμματα.

Αυτό λοιπόν που σημειώσαμε  παραπάνω, για τον κίνδυνο των εμφυλιοπολεμικών δυναμικών  που αναπτύσσονται, έρχεται να επαληθευθεί με την ανατροφοδότηση αυτών των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ, που κατακερματίζουν τεχνητά το λαϊκό σώμα με ιδεολογικούς διχασμούς, άσχετους με το στοίχημα της επιβίωσης του ελληνικού έθνους στο παρόν και στο μέλλον.

Απάντηση στα φαινόμενα διάλυσης και επικίνδυνης εμφυλιοπολεμικής δυναμικής που αναπτύσσεται, μπορεί να δοθεί μόνο με τον δημοκρατικό και κοινωνικό πατριωτισμό, που δέχεται σήμερα τρομερή επίθεση από τις πολιτικές δυνάμεις του διπολισμού,  για να μην μπορέσει να βγει στην επιφάνεια αυτό που σήμερα ψάχνει εναγωνίως να βρει ο λαός, τη δύναμη δηλαδή εκείνη που θα μπορέσει να του δείξει «τι το διαφορετικό» εκφράζει και «ποιες λύσεις άμεσες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες»  μπορεί να δώσει.

 

Είναι αναγκαίο λοιπόν, να πραγματοποιηθεί η υπέρβαση του πολιτικού αποκλεισμού των «Δημοκρατικών Πατριωτικών  και Κοινωνικών Δυνάμεων» και να γίνει το μείζον διακύβευμα των επερχόμενων εθνικών εκλογών. Σήμερα παρά ποτέ, είναι δυνατό να γίνει η συσπείρωση αυτών των Πολιτικών Δυνάμεων και να αποτελέσει μια ηγεμονική κοινωνική δύναμη με ουσιαστική πολιτική πρόταση, για να προχωρήσει στο έργο της εθνικής ανασυγκρότησης της χώρας, για:

- Την  ακύρωση των μνημονιακών συμβάσεων,

- Την αποκατάσταση μισθών και συντάξεων.

- Την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας.

- Τη διαγραφή του χρέους ιδιωτών αναλογικά με τις οικονομικές τους δυνατότητες

- Την  προκοπή των Ελλήνων στον τόπο τους, με πραγματική λειτουργία των θεσμών

-Την Ελλάδα της Δημοκρατίας και το Πολιτισμού

-

Τελευταία φορά Πρέσπες

Γράφει ο Σπύρος Στάλιας*                                                                

Ο υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, κ. Αντόνιο Μιλόσοσκι, στις 9 Απριλίου του 2008, στο Βουκουρέστι, απηύθυνε επιστολή στους ομολόγους του υπουργούς Εξωτερικών των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ σχετικά με το βέτο που έθεσε η Ελλάδα για την μη επίδοση στην ΠΓΔΜ πρόσκλησης συμμετοχής στο ΝΑΤΟ και εκεί συμπυκνώνει, όσο πουθενά αλλού σε σκοπιανό έγγραφο, όλη την πολιτική επιδίωξη των Σκοπίων. Γράφει λοιπόν:

«Η διαφωνία σχετικά με το συνταγματικό όνομα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το οποίο έχει ως τώρα αναγνωριστεί από 120 και πλέον χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο, φαίνεται να είναι μόνο ένα πρόσχημα για την επίτευξη του τελικού στόχου της Ελληνικής Κυβέρνησης που είναι η άρνηση της μακεδονικής εθνικής ταυτότητας, της μακεδονικής γλώσσας και ολόκληρης της ‘μακεδονικής’ πολιτιστικής κληρονομιάς».

Εδώ λοιπόν έχουμε τις ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές των Σκοπιανών, στις δυο τελευταίες γραμμές. Όνομα, εθνική ταυτότητα, γλώσσα και πολιτιστική κληρονομία δηλαδή ιστορία, γιατί κανείς Λαός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ιστορία.

Λέει τι δεν διαπραγματεύονται, προφανώς με βάση την ιστορία όπως την είχαν γράψει ή τέλος πάντων όπως την αντιλαμβάνονταν στο πλαίσιο των σκοπιμοτήτων τους.

Στις Πρέσπες λοιπόν εμείς δώσαμε το όνομα όπως το ζητούσαν, την εθνική ταυτότητα όπως την απαιτούσαν, την γλώσσα, και την «μακεδονική πολιτιστική κληρονομία».

Με άλλα λόγια οι Σκοπιανοί ότι επιθυμούσαν το πήραν, εύγε στους διπλωμάτες τους, και εμείς ικανοποιήσαμε κάθε εθνικισμό τους.

Εις αντάλλαγμα εμείς κερδίσαμε τον τίτλο του κοσμοπολίτη-διεθνιστή, -λίγο τόχεις-, κόκκινη γραμμή, και την ασφάλεια των βόρειων συνόρων μας, άλλο μεγάλο επίτευγμα, επίσης κόκκινη γραμμή.

Στο εσωτερικό ξεκαθαρίσαμε τους φασίστες από τους καθώς πρέπει ευρωπαϊστές! Με άλλα λόγια «τσιμπήσαμε» ένα νέο διχασμό με τα συγχαρητήρια κυρίως των αφανών πιστωτών μας!!

Για να μην λέμε ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει διαπραγματευτές και δεν τιμά τις κόκκινες γραμμές της αλλά και την αγραμματοσύνη της.

Και ας αφήσουμε τα «φοβισμένα» περί ΝΑΤΟ! Ήμαρτον πια!!

Κανείς δεν θα μας έκανε ντα-ντα!!

*Ο Σπύρος Στάλιας είναι Οικονομολόγος Ph.D

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Κίνημα Δημοκρατικών Πατριωτικών Κοινωνικών Δυνάμεων! ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ! ΣΚΟΠΟΙ!

Στις 30 Ιανουάριου 2019 ιδρύθηκε το Κίνημα ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και παρουσίασε  τη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ, σε εκδήλωση που πραγματοποίησε στην Αθήνα. Τμήμα της Διακήρυξης δημοσιεύεται παρακάτω:

Νέα Πολιτική, Ποιοι είμαστε

Για μας Δημοκρατία σημαίνει η συνεχής αλλαγή θεσμών μέσω  της εξουσίας των πολιτών, η οποία  είναι η μόνη που  θέτει την κοινωνία σε μεταβολή-αλλαγή, προς όφελός της. Έτσι εξασφαλίζεται η ελευθερία και η προκοπή του Λαού  υπό τους όρους της αυτοθέσμισης και του αυτοπεριορισμού. 

Για τον Δημοκρατικό Πατριωτικό πολιτικό φορέα  «Νέα Πολιτική» ο πολίτης ορίζεται από τη συμμετοχή του στη διαμόρφωση ισότιμα στις αποφάσεις και στην εξουσία. Ο Πολίτης οφείλει να κρίνει, να ελέγχει και να αποφασίζει, σύμφωνα με αυτά που διακήρυξε ο Αριστοτέλης και αποτελούν την πεμπτουσία της πραγματικής Δημοκρατίας: «Πολίτης δ’ απλώς ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής».

Είμαστε το υπομόχλιο των  Δημοκρατικών  Πατριωτικών Δυνάμεων «Νέα Πολιτική» με βασική αρχή τη δημοκρατική οργάνωση  και λειτουργία στη βάση της κοινότητας, του «κοινού» και δημοσίου συμφέροντος των Ελλήνων  και της Πατρίδος.

Το  Κίνημα «Νέα Πολιτική» Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων έχει στον πυρήνα  τον Ανθρωπισμό και τον Πολίτη χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις από το παρελθόν και χωρίς οποιαδήποτε συμφέροντα. Δημιουργείται  για να υπηρετήσει την Ελευθερία, του Ελληνικό Λαού. Αγκαλιάζει όλους τους Έλληνες, δεν περιχαρακώνεται πίσω από νεκρά πολιτικά δόγματα και προσδιορισμένες ιδεολογίες, ανοίγει ευρείς ορίζοντες στην πορεία της χώρας για Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, Λαϊκή Κυριαρχία και Αλληλεγγύη  στον νέο κόσμο που αναφύεται στην Ελλάδα και Διεθνώς.

Το Κίνημα «Νέα Πολιτική» Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων  αντιπροσωπεύει τις ιδέες της σύγχρονης Πολιτικής στη βάση της Δημοκρατίας της Κοινότητας, του κοινοτισμού, του Ανθρωπισμού. Δεν δεσμεύεται από καμία μη συμφέρουσα συμφωνία του παρελθόντος και χαράζει προοπτικές που ανταποκρίνονται σε ένα καλύτερο αύριο του ελληνικού Λαού. Προωθεί τη Δημοκρατία της Κοινότητας , τον Δημοκρατικό αποκεντρωτικό σύστημα, τη μόνη αντίσταση στον σύγχρονο Μινώταυρο της παγκοσμιοποίησης και τη  διεθνή ολιγαρχία. Πρωταρχική αξία για μας είναι ο άνθρωπος  και  μέσα προς αυτό   η κοινότητα, η αλληλεγγύη, ο Ανθρωπισμός, η φιλία και η Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη για την Νέα Πολιτική είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην ανάπτυξη της χώρας αλλά και την ευημερία των πολιτών!

Η Δημοκρατία για το Κίνημα «Νέα Πολιτική»  Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων δεν είναι ούτε ριζοσπαστική, ούτε φιλελεύθερη, ούτε μικτή, ούτε κρατικοποιημένη. Είναι το απεριόριστο δικαίωμα των πολιτών, να επιλέγουν ελεύθερα, να συλλογιούνται ελεύθερα, να οραματίζονται ελεύθερα, να δημιουργούν ελεύθερα, να αποφασίζουν ελεύθερα, να επιχειρούν ελεύθερα, και όλα αυτά χωρίς περιορισμούς, όρους και προϋποθέσεις με γνώμονα μόνον το συμφέρον της Ελλάδος   και του Ελληνικού Λαού. 

 Το Κίνημα Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων «Νέα Πολιτική», είναι κίνημα Πατριωτικό με απόλυτα κοινωνικό χαρακτήρα. Όλοι οι Έλληνες μαζί ενωμένοι μπορούμε να χτίσουμε την Ελληνική Πολιτεία, για την Ελλάδα και τον Ελληνικό τρόπο ζωής που είναι θαμμένος σε κάθε θεμέλιο αυτής της γης, την Ελλάδα του Ήθους, της λεβεντιάς, της αξιοπρέπειας, του φιλότιμου, την Ελλάδα που ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας και τις νέες γενιές, την Ελληνική Πολιτεία το Κοινόν των Ελλήνων.

V. Σκοπός του κινήματος «Νέα Πολιτική»

                                            Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων είναι :

Α.  Η Αναθέσμιση των κοινωνικοοικονομικών δομών

·       Η ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας και η απελευθέρωση της χώρας και του Ελληνικού Λαού  από τον οικονομικό ζυγό  και την εξάρτηση.

·       Η ανάκτηση του δημοκρατικού πολιτεύματος για Δικαιοσύνη και Λαϊκή Κυριαρχία στην Πατρίδα μας. Η πραγματική, και όχι η ψευδεπίγραφη δημοκρατία των ελίτ και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, είναι το ζητούμενο που αποκλείει τον εθνομηδενισμό, αλλά και την επέλαση του φασισμού.  

·       Η θεσμική αναδόμηση της Δημοκρατίας,  με περιφερειακή αποκεντρωτική συγκρότηση την Ελληνική περιφερειακή κοινότητα που καταλήγει στο Ελληνικό Κοινόν την Ελληνική Πολιτεία.

·       Η ριζική θεσμική αναγέννηση της Πατρίδας και η παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας με έμφαση στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της οικονομίας για την ποιότητα ζωής των πολιτών, με αλληλεγγύη και ανθρωπιά και, με ανάταξη Ηθικής και αξιών. 

·       Η Παιδεία των Ελλήνων, η ηθική ανωτερότητα, η πολιτική συμμετοχικότητα. Παιδεία με αρχές και ιδανικά με επίπεδο γνώσεως και Ήθους, με φρόνηση και δικαιοσύνη, τις αρετές της ανθρωπιστικής ελληνικής παιδείας. Σκοπός της παιδείας είναι να διαμορφώσει έναν πολίτη σύγχρονο, ο οποίος όμως να μετέχει στα κοινά, να γνωρίζει να άρχει και να άρχεται με δικαιοσύνη.

Β.  Η  Αυτάρκης Οικονομία 

·       Οι μνημονιακές και δανειακές συμβάσεις δεν αναγνωρίζονται  και ακυρώνεται  κάθε σχετική νομοθεσία. Το χρέος καταγγέλλεται, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, με κατάργηση της μνημονιακής επιτροπείας με ταυτόχρονη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

·       Εγκαθίδρυση Τραπεζικού Συστήματος εξυπηρέτησης των εθνικών συμφερόντων και των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού, με νομισματική ανεξαρτησία. Εφόσον οι πολιτικές της ΕΕ δεν τα εξασφαλίζουν, τίθεται υπό αναθεώρηση η πολιτική εμμονή παραμονής μας με κάθε κόστος στην ΕΕ και στο Ευρώ. Η στρατηγική της «Νέας Πολιτικής» θα καθορίζεται αποκλειστικά από το τι είναι εφικτό και βέλτιστο για τη χώρα μετά από Λαϊκή ευτμηγορία. 

·       Πλήρης και σταθερή εργασία των Πολιτών στην προοπτική ουσιαστικής αύξησης του εισοδήματος τους από την εργασία τους και  η αποκατάσταση όλων των αδικιών σε βάρος του, όπως και  η απαλλαγή τους από την θηλιά του ιδιωτικού χρέους.

·       Σεισάχθεια του χρέους των ιδιωτών αναλογικά και σύμμετρα. Αποκατάσταση μισθών και συντάξεων και έλεγχος Ποθεν έσχες του πολιτικού και ανώτερου στελεχιακού προσωπικού του Κράτους

·       Σύμμετρη φορολογία και Εκβιομηχάνιση της Χώρας με αυτόχθονη παραγωγική ανάπτυξη του πρωτογενούς  και  δευτερογενούς Τομέα  της οικονομίας.

·       Η επίλυση του  δημογραφικού προβλήματος  για την Ελλάδα  (άρθρου 21 του Σ.) με άμεση παροχή κινήτρων στους Έλληνες πολίτες για την ανατροπή του δημογραφικού δείκτη , πριμοδότηση των γεννήσεων και στήριξη των νέων οικογενειών με πρακτικά και διαρκή μέσα.

Γ.  Η  Ανεξάρτητη Εξωτερική Πολιτική

·       Η εγκαθίδρυση πολυδιάστατης και ανεξάρτητης εξωτερικής Πολιτικής, σε πλαίσιο φιλίας, με ανατολή και δύση. Η ευημερία και η ασφάλεια του ελληνικού λαού και οι διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού, ως θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας, αποτελούν το μοναδικό κριτήριο γεωπολιτικής στρατηγικής της χώρας, με ισχυροποίηση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας . 

·       Η αντιμετώπιση του προβλήματος της μετανάστευσης, με όρους πρακτικούς, ανθρωπιστικούς και επωφελείς προς όλους, χωρίς υποχωρήσεις στις ωφελιμιστικές απαιτήσεις των Ευρωπαίων.

·       Η επιστροφή άμεσα στις Πατρίδες τους των παρανόμων μεταναστών, νεοεποίκων στις χώρες τους και απαγόρευση παροχής άδειας παραμονής  στους παράνομα εισερχόμενους στη  χώρα και διασφάλιση των συνόρων με ίδια μέσα.

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ   Κίνημα  Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων

Για την ελευθερία , την Δημοκρατία, την πατρίδα, την  Ελλάδα και τους Έλληνες. 

- Αναθέσμιση τώρα  παντού, για το  Κοινόν  των Ελλήνων

- Πολυκεντρική και πλουραλιστική Ελλάδα 

- Δημοκρατία της κοινότητας, με Πραγματική αυτοθέσμιση και Αυτοδιοίκηση

- Προκοπή των πολιτών  στον τόπο τους και σύνδεση με ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό Κράτος που δεν είναι καθηλωμένο κάτω από το βάρος της γραφειοκρατίας και της δυσκίνητης δημόσιας διοίκησής του

- Ελλάδα της Δημο-κρατίας, του Ανθρωπισμού και του Αιώνιου  Πολιτισμού

Αθήνα,  30 Ιανουαρίου 2019

ΞΕΚΑΘΑΡΑ:ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ!

Του Δημήτρη Κυπριώτη

                                                                                   

    

Όσοι από τους πολίτες, που συμμετείχαν ή όχι στη χθεσινή πανεθνική διαδήλωση, αναρωτούνται γιατί τόσο μένος για να διαλυθεί ακόμη μια ειρηνική διαδήλωση-συλλαλητήριο, αυτοί οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν ότι η κυβερνητική εξουσία  δεν θέλει να την ενοχλούν όταν ασκεί το έργο της και αυτό έχει διαχρονική συνέχεια, ανεξάρτητα τι είδους κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία.

Και το «ωραίο» είναι ότι, η κυβέρνηση που ασκεί βία δια των οργάνων καταστολής που χρησιμοποιεί, βρίσκει πάντοτε τη δικαιολογία ότι οι φασίστες ευθύνονται για τα  επεισόδια, όταν πρόκειται να διαλύσουν ένα πανεθνικό συλλαλητήριο ή οι «γνωστοί – άγνωστοι», όταν πρόκειται για συγκεντρώσεις και πορείες πολιτών και εργαζομένων ενάντια σε αντιλαϊκά μέτρα. Αυτές είναι οι  εξηγήσεις που δίνονται κάθε φορά και μάλιστα κατόπιν εορτής, αφού προηγουμένως έχει γίνει άγρια καταστολή με επιθέσεις ληγμένων χημικών, άγριο και τυφλό ξύλο και με χυδαιότητες ύβρεων, από τους υποτιθέμενους «προστάτες» της τάξεως!!!

Από τον κανόνα αυτό, δεν ήταν δυνατό να ξεφύγει και το χθεσινό συλλαλητήριο, αφού «κακομαθημένοι και ενοχλητικοί» Έλληνες ήρθαν από όλη την Ελλάδα για να υπερασπισθούν το μεγάλο εθνικό θέμα του ξεπουλήματος της Μακεδονίας, από μια μειοψηφία που κυβερνάει αυτήν τη στιγμή τη χώρα με «αποκαΐδια και ρετάλια» βουλευτών. Αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση δηλαδή κουρελού όπως ονομάστηκε και θα μείνει έτσι στην ιστορία με αυτό το όνομα, που στην αρχή της εντολής που είχε λάβει, μιλούσε ακόμη και για την κατάργηση των μηχανισμών καταστολής, τολμάει τώρα στο όνομα μιας «διεθνιστικής τάχα αριστεράς» να κατηγορεί για φασίστες όλους αυτούς τους Έλληνες. Και βρίσκει την ευκαιρία καταστολής με το γνωστό πάντα τρόπο των παρακρατικών μηχανισμών, ώστε να δοθεί το πράσινο φως της βίαιης καταστολής εναντίον ανυποψίαστων πολιτών και βίαιης διάλυσης της συγκέντρωσης.

Και ο ανυποψίαστος πολίτης διερωτάται, γιατί; Γιατί απλούστατα οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να διογκώνεται κανένα λαϊκό ρεύμα Ούτε να παίρνουν θάρρος οι πολίτες και να κατεβαίνουν στους δρόμους. Οι πολίτες είναι οι μεγάλοι εχθροί των κυβερνήσεων. Οι πολίτες πρέπει να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Είτε φοβισμένοι, είτε αδιάφοροι, είτε διχασμένοι. Κυρίως να επιτυγχάνεται αυτό το τελευταίο. Αφού αυτό δίνει και την αφορμή να κυβερνιόνται από τις κυβερνήσεις αδιαμαρτύρητα. Κυρίως όμως ανεξέλεγκτα. Σου λένε αυτοί οι «έξυπνοι και πονηροί»: ερχόμαστε που ερχόμαστε μια φορά στα 4 χρόνια που μας ψηφίζουν οι πολίτες, τι άλλο θέλουν; Δεν τους φτάνει που έχουμε δημοκρατία και ψηφίζουν;

Έτσι λοιπόν, όποιος από τους χτεσινούς πολίτες στο Σύνταγμα, που δεν έχει ξανακατέβει σε διαδήλωση και δεν έχει αναπνεύσει ξανά χημικά και δεν έχει αισθανθεί τις κροτίδες κρότου και λάμψης των ΜΑΤ και  αναρωτιέται γιατί τόση βία και μάλιστα κατά πολιτών, η απάντηση είναι απλή: Για να κάθεστε στ αυγά σας. Η καλή σας κυβέρνηση κυβερνάει για σας έτσι όπως κρίνει αυτή καλύτερα. Και δε σας πέφτει λόγος. Ψηφίσατε, δεν ψηφίσατε; Βγάλτε το σκασμό λοιπόν κι όχι πολλά, πολλά  κουνήματα. Τώρα αν λέγεται ότι  «φασίστες είναι αυτοί που διαλύουν συγκεντρώσεις», έ ας είναι και έτσι!